Γράφει ο Τζέιμς Ποντ

Εβδομάδα κυπέλλου αυτή που πέρασε με τους αγωνιζόμενους παίκτες όλων των ομάδων, να αποδεικνύουν στους προπονητές τους ότι ορθώς δεν τους χρησιμοποιούν σε παιχνίδια πρωταθλήματος όταν δεν υπάρχει μεγάλη ανάγκη.

Στην παραπάνω κατηγορία, σαφώς και υπάρχουν εξαιρέσεις αλλά πρόκειται περί αντιεπαγγελματιών περιωπής: Η πιο τρανταχτή περίπτωση αυτής της εβδομάδας, για την ομάδα του μεγάλου λιμανιού, είναι ο Αριέλ Ιμπαγάσα, ο οποίος, δίχως ίχνος συναδελφικότητας, εκθέτει άπαντες με την απόδοσή του. Αυτό το φαινόμενο απειθαρχίας να μπαίνει κάποιος σε ένα ημίχρονο και να στρώνει ολόκληρη η εντεκάδα, πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα. Θα είναι μέγιστο ατόπημα να επιτρέψουμε σε έναν 37χρονο να κάνει τόσο προκλητική επίδειξη ικανοτήτων, ευνουχίζοντας ποδοσφαιρικά τους νεώτερους, οι οποίοι βλέποντας κάτι τέτοια, αναγκαστικά και σε ένδειξη σεβασμού και μόνο στον μεγαλύτερο, δεν κάνουν αντίστοιχη επίδειξη, έτσι για να μην του δείξουν κατάμουτρα ότι τα χρόνια περάσανε.

Κανονικά, σε αυτήν την περίπτωση, σε οποιαδήποτε ομάδα, ένας οποιοσδήποτε προπονητής, θα προέτρεπε τους υπόλοιπους παίκτες να προσπαθούν να μοιραστούν τον ζήλο και την προθυμία του. Ο Μίτσελ, όμως, ίσως δεν είναι ο «οποιοσδήποτε» αλλά σίγουρα δεν είναι προπονητής: Αφού του τα έφερε η τύχη έτσι, προφανώς, θα πάρει τον παίκτη στην αποστολή για Νέα Σμύρνη και αν δεν κάτσει τραυματισμός για να αποκλειστεί ο παίκτης μόνος του, θα περιμένει την επόμενη ευκαιρία για να μην τον ξαναβάλει ποτέ – εικάζεται μάλιστα ότι τον προορίζει για βασικό, σκοπεύοντας να μην τον αντικαταστήσει.

Τα υπόλοιπα, θα τα αναλάβει η φύση.