Γράφει ο Τζέιμς Ποντ

Με τον Μίτσελ να σπάει τα νεύρα όλων και να έχει γαντζωθεί στον ερυθρόλευκο πάγκο πιο σφιχτά και από καρεκλοκένταυρο του βαθέως κράτους, κυλάει η καθημερινότητα στον Πειραϊκό σύλλογο και τους παροικούντες αυτόν. Το πλέον εκνευριστικό στην υπόθεσή του, είναι ότι διαρκώς εξασφαλίζει την καθιερωμένη εβδομαδιαία κάρτα παραμονής στον πάγκο με την προκλητική βοήθεια της τύχης, γεγονός που έχει αρχίσει να προκαλεί και κλίμα δυσφορίας στα ανώτερα διοικητικά κλιμάκια της ΠΑΕ Ολυμπιακός.

Το προβάδισμα, έναντι του αντιπάλου, εξασφαλίζεται στα τελευταία λεπτά πριν την τρίτη αλλαγή, με τα νικητήρια γκολ να είναι προϊόντα διαιτητικών εγκλημάτων σε βάρος του ποδοσφαίρου και του έθνους καθώς, ειδικά όταν προέρχονται από τον κεντρικό επιθετικό της ομάδας, ή από πολύ μακριά μπαίνουν, ή έχουν πολύ φάλτσο (μην μου πει κανείς ότι είναι φυσιολογικό αυτό), ή προέρχονται από ξεμαρκάρισμα με ντρίμπλα, ή – άκουσον – άκουσον, και τα τρία, χωρίς καμία διαιτητική υπόδειξη και πειθαρχικό έλεγχο, έστω και από τα αρμόδια όργανα.

Μπορεί το προηγούμενο, να είναι ενδεικτικό κάποιας μορφής στήριξης της διοίκησης, προς τον προπονητή, αλλά τα πράγματα, μόνο έτσι δεν είναι, κύριοι: Σκοτεινά κέντρα της Θεσσαλονίκης, απεργάζονται την αποδόμηση του Ολυμπιακού σε διοικητικό και αγωνιστικό επίπεδο. Ο μεγαλομέτοχος με το σλόγκαν «πείτε μας πόσα χρωστάμε, να τα πληρώσετε» δρα σε συνεννόηση με τις λοιπές υγιείς δυνάμεις του χώρου, που μάχονται για την εξυγίανσή του και οι οποίες ενώ δεν δύνανται να εξασφαλίσουν πιστοποιητικό συμμετοχής στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, κρίνονται ικανές με τα ίδια κριτήρια, εγχώρια, να πραγματοποιήσουν και απεριόριστες μεταγραφές ποδοσφαιριστών.

Στα πλαίσια αυτής της εξυγίανσης, ο Ελληνο-ρώσος επιχειρηματίας, θυσιάζει την πανάξια πρωτιά της ομάδας του, εξαγοράζοντας την απόδοση των διαιτητών του αντιπάλου του για τον τίτλο με στοχεύοντας στα εξής:

1. Ηθική αποδόμηση του Πρωταθλητή Ελλάδας, στα μάτια των αντιπάλων του, αφού τους κερδίζει εξ αιτίας μίας, πολύ πιθανώς, λανθασμένης μη υπόδειξης υποψίας παράβασης στο 1ο λεπτό του αγώνα.

2. Αγωνιστική απαξίωση του έμψυχου υλικού του πρωταθλητή και η αναπόφευκτη χαλάρωσή του, καθώς άλλοι καθαρίζουν για τους παίκτες και δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη προσπάθεια από μέρους της ομάδας – νοοτροπία, που θα φανεί πόσο εγκληματική είναι στα ντέρμπι που ακολουθούν.

3. Διατήρηση του φερόμενου ως προπονητή στον πάγκο του βασικού ανταγωνιστή, θα προκαλέσει πολλαπλή ζημία στις τάξεις τις ομάδας και νομίζω ότι είναι εξόχως εμφανής η διαφορά στη τακτική συμπεριφορά της ομάδας.

Οι ερυθρόλευκοι, ακόμα δεν πατήσαμε το 1/3 του πρωταθλήματος και σκοράρουν με κάθε πιθανό τρόπο αποσπώντας τις πρωτιές στις σχετικές λίστες σκοραρίσματος και των ασσίστ. Είναι παράλογο για την εποχή, αυτό το χαρακτηριστικό, την στιγμή που ο ηθικός πρωτοπόρος, ο οποίος έχει έναν πολύ καλό ευρωπαίο προπονητή, πολύ καλύτερο από τον πρώτο, σκοράρει σχεδόν αποκλειστικά από στημένες φάσεις – ενδεικτικό της σοβαρής δουλειάς που γίνεται στις προπονήσεις και της σαφούς αγωνιστικής ταυτότητας που προσδίδει ένας σοβαρός ευρωπαίος προπονητής. Σαφώς και οι ελπίδες τους για ένα καλύτερο μέλλον, στρέφονται στο προσεχές παιχνίδι της Τετάρτης, όπου η Μπενφίκα, μετά την απόκτηση του Λ. Φέισα έναντι ενός συμβολικού ποσού, καθιστώντας την μετακίνησή του στον Ολυμπιακό, ως άκρως αποτυχημένη, τουλάχιστον από οικονομικής άποψης, καλείται να δείξει τις ίδιες σχέσεις μονόπλευρης εκμετάλλευσης και στο αγωνιστικό κομμάτι. Αν σταματήσει αυτή η άκρως επιβλαβής, μέχρι τώρα, για τον Ολυμπιακό, σχέση των δύο αντιπάλων της Τετάρτης, ενδέχεται ο Ισπανός, να αποτελέσει, επιτέλους, παρελθόν και να ησυχάσουμε άπαντες.